W jaki sposób „uwzględnianie kwestii klimatycznych” może pomóc w rozwiązaniu problemu zmian klimatycznych

Strategia określa to podejście jako „uwzględnianie kwestii klimatu w głównym nurcie”. W podejściu tym podkreśla się, że w obliczu rosnących i częstszych skutków klimatycznych oraz rosnących kosztów konieczne jest uwzględnienie czynników adaptacyjnych w procesach decyzyjnych w takich obszarach jak zdrowie, usługi społeczne, środowisko, infrastruktura i gospodarka, aby zapewnić skuteczność naszych wspólnych wysiłków . Podobne poglądy przedstawiono w komunikacie prasowym Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) z 2023 r., w którym przewodniczący IPCC Hoesung Lee stwierdza, że „wdrożenie skutecznych i sprawiedliwych środków klimatycznych nie tylko zmniejszy straty i szkody dla przyrody i ludzi, ale także przynoszą także szersze korzyści”.

Aby ograniczyć globalne ocieplenie do 1,5°C, należy ograniczyć globalną emisję gazów cieplarnianych o 43 % w latach 2019–2030. Na konferencji klimatycznej COP28 w Dubaju w 2023 r. strony przyznały, że nie osiągnęły celów Porozumienia paryskiego. Szybka i skuteczna integracja aspektów klimatycznych we wszystkich programach i politykach rozwojowych jest niezbędna do zarządzania pilnym światowym kryzysem klimatycznym.

Dlaczego uwzględnianie kwestii klimatu jest ważne? Uwzględnianie kwestii klimatu gwarantuje, że reakcje na zmianę klimatu będą systematycznie uwzględniane we wszystkich politykach i działaniach, a nie jako odosobniona kwestia. Taka integracja pozwala na bardziej kompleksowe i opłacalne rozwiązania, które rozwiązują wiele problemów jednocześnie.

Brak integracji kwestii klimatycznych może utrudniać skuteczne działania klimatyczne i prowadzić do nieprawidłowego przystosowania, gdy działania rozwojowe nieumyślnie zwiększają ryzyko klimatyczne. Pomimo znaczenia uwzględniania kwestii klimatu postęp pozostaje powolny i nierówny, często ze względu na opór instytucjonalny wobec zmian. Działania klimatyczne są często postrzegane jako odpowiedzialność tylko jednego sektora, a nie zadanie zbiorowe. Co więcej, uwzględnianie kwestii klimatu często ogranicza się do dodawania aspektów klimatycznych do istniejących inicjatyw, co jest znane jako podejście „dodaj klimat i wymieszaj”.

Aby pokonać te przeszkody, zbadaliśmy, w jaki sposób wyzwania związane z włączaniem kwestii klimatu do głównego nurtu polityki przypominają długoterminowe walki o wdrożenie równości płci w polityce. Zadajemy sobie pytanie: czego uwzględnienie kwestii klimatu może się nauczyć z uwzględnienia aspektu płci?

Historia uwzględniania aspektu płci, w tym inwestycji instytucjonalnych od lat 90. XX wieku, dostarcza cennych lekcji na temat barier politycznych i instytucjonalnych. Wiedza ta może pomóc pokonać wyzwania związane z uwzględnianiem kwestii klimatu. System ONZ, który ma jasne cele w zakresie uwzględniania problematyki płci i klimatu, zapewnia odpowiednie ramy analizy.

W badaniu opublikowanym w 2024 r. zbadano dokumenty agencji ONZ z sektora rolno-spożywczego, który jest silnie dotknięty zmianami klimatycznymi. Ustalili, że w tych agencjach poziom integracji płci i klimatu jest różny. Kluczowe obszary, w których perspektywa klimatyczna nie nadążała za równością płci, obejmowały planowanie strategiczne, przywództwo, kulturę organizacyjną i odpowiedzialność.

W przeglądzie zaproponowano kilka kroków mających na celu poprawę integracji aspektów klimatycznych:

1. Stosuj różne strategie: korzystaj z najlepszych praktyk w zakresie uwzględniania aspektu płci w celu wdrażania szeroko zakrojonych inicjatyw klimatycznych i konkretnych interwencji.

2. Budowanie odpowiedzialności instytucjonalnej: tworzenie silnych mechanizmów monitorowania postępu klimatycznego. Ramy ONZ dotyczące uwzględniania aspektu płci mogą służyć jako użyteczny model.

3. Przyjmij perspektywę sprawiedliwości klimatycznej: wspieraj potrzeby osób dotkniętych zmianami klimatycznymi i przedkładaj prawa zbiorowe nad wzrost gospodarczy.

Odpowiedzialne i zintegrowane interwencje klimatyczne są warunkiem wstępnym bardziej zrównoważonej i odpornej przyszłości. Kluczowym czynnikiem pozostaje jednak finansowanie.

Bez odpowiedniego finansowania mainstreaming jest nieskuteczny. W porozumieniu paryskim z 2015 r. wzywa się kraje o wysokich dochodach do wpłacania 100 miliardów dolarów rocznie, czego dotychczas nie udało im się zrealizować. Istniejące środki są rozdzielane nierównomiernie. Kraje znajdujące się w niekorzystnej sytuacji historycznej są najmniej odpowiedzialne za kryzys klimatyczny, ale odczuwają go najbardziej. Kraje te często zmuszone są równoważyć inwestycje w rozwój i działania klimatyczne w ramach niesprawiedliwego międzynarodowego systemu finansowego.

Oficjalna pomoc rozwojowa wyniosła w 2022 r. 204 mld dolarów, ale niemal połowa potrzeb humanitarnych pozostała niespełniona. Bogate kraje zainwestowały w pomoc zaledwie 0,36 % swoich całkowitych dochodów, co stanowi jedynie niewielki wzrost w porównaniu z 0,33 % w 2021 r., przy obiecanych 0,7 % w 1970 r. wciąż w zasięgu wzroku.

Przy niezbędnym finansowaniu uwzględnianie kwestii klimatu może przyczynić się do osiągnięcia globalnych celów rozwoju i działań klimatycznych. (Co2AI)