Co to jest dekarbonizacja? – część III.

Wyznaczanie celów w zakresie dekarbonizacji to złożony proces, który wymaga dokładnego rozważenia i planowania strategicznego. Proces ten obejmuje kilka kluczowych etapów i definicji, z których każdy jest niezbędny do zapewnienia ambicji i wykonalności wysiłków firmy zgodnie z szerszymi celami klimatycznymi. Poniżej znajdują się szczegóły:

1. Wybór roku bazowego: Rok bazowy służy jako punkt odniesienia do pomiaru redukcji emisji. Powinien to być ostatni rok, w którym dostępne są wiarygodne dane, które będą podstawą do ustalenia celów.

2. Lata docelowe: Cele należy wyznaczyć na konkretne przyszłe lata. Cele krótkoterminowe zazwyczaj obejmują okres od 5 do 15 lat i koncentrują się na natychmiastowej redukcji emisji, natomiast cele długoterminowe mają na celu osiągnięcie zerowej emisji netto do 2050 r.

3. Zakres emisji:

– Zakres 1: Emisje bezpośrednie ze źródeł własnych lub kontrolowanych.

– Zakres 2: Emisje pośrednie z produkcji zakupionej energii elektrycznej, pary, ogrzewania i chłodzenia.

– Zakres 3: Wszystkie inne emisje pośrednie w łańcuchu wartości przedsiębiorstwa.

4. Cele naukowe (SBT): SBT to cele w zakresie redukcji emisji spójne z niezbędnym poziomem dekarbonizacji, aby utrzymać wzrost temperatury na świecie poniżej 2°C w porównaniu z czasami przedindustrialnymi, jak określono w Porozumieniu paryskim. Cele te pozwalają przedsiębiorstwom przyczyniać się do globalnej zmiany klimatu na podstawie naukowej.

5. Strategie wdrażania: Po ustaleniu celów firmy muszą opracować jasne strategie wdrażania. Obejmuje to identyfikację najskuteczniejszych narzędzi redukcji emisji, inwestowanie w odnawialne źródła energii, zwiększanie efektywności energetycznej i angażowanie całego łańcucha wartości w działania na rzecz redukcji emisji.

6. Monitorowanie i raportowanie: Regularne monitorowanie i raportowanie celów zapewnia przejrzystość i rozliczalność. Umożliwia firmom śledzenie postępów, wprowadzanie świadomych zmian w strategiach i informowanie interesariuszy o swoich osiągnięciach.

7. Inicjowanie i współpraca: Osiągnięcie ambitnych celów w zakresie dekarbonizacji wymaga współpracy na wszystkich poziomach organizacji oraz z partnerami zewnętrznymi, w tym dostawcami, klientami i partnerami z branży. Wspólne działania zwiększają wpływ i wspierają szerszą zmianę branży w kierunku zrównoważonego rozwoju.

Dlaczego zakres 3 jest kluczem do dekarbonizacji?

W wielu branżach aż 90 emisji % pochodzi z zakresu 3 (emisje pośrednie). Dla kontrastu zakresy 1 i 2 zazwyczaj odpowiadają jedynie za około 8 % całkowitej emisji gazów cieplarnianych przedsiębiorstwa. Dane te sugerują, że aby skutecznie ograniczyć swoje emisje, firmy muszą skoncentrować się przede wszystkim na emisjach z zakresu 3 i na całym łańcuchu dostaw. Jednakże przedsiębiorstwa nie mają bezpośredniej kontroli nad swoimi dostawcami, zatem pozostaje pytanie, w jaki sposób mogą mierzyć emisje swoich dostawców, a następnie je ograniczać.

Jaka jest rola sektora prywatnego w dekarbonizacji?

Niestety świat jest obecnie na złej drodze, jeśli chodzi o osiągnięcie celów dekarbonizacji określonych w porozumieniu paryskim. Wzrost można jednak zaobserwować w transformacji naszej gospodarki, przy czym rządy zwiększają presję na zmiany w sektorze prywatnym. Rządy stoją przed wyzwaniem dekarbonizacji, wprowadzając coraz ambitniejsze przepisy i wymogi w zakresie sprawozdawczości dla przedsiębiorstw. Do przepisów tych zalicza się dyrektywę UE w sprawie sprawozdawczości niefinansowej (NFRD), dyrektywę w sprawie sprawozdawczości na temat zrównoważonego rozwoju przedsiębiorstw (CSRD) oraz rozporządzenie UE w sprawie ujawniania informacji na temat zrównoważonego finansowania (SFRD). Te ramy sprawozdawczości zobowiązują przedsiębiorstwa do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych i przyczyniają się do wspierania innowacji i postępu w technologiach niskoemisyjnych. (Co2AI)