Europejski Zielony Ład, przyjęty w 2020 r., stanowi zestaw inicjatyw politycznych Komisji Europejskiej, których głównym celem jest osiągnięcie neutralności klimatycznej Unii Europejskiej (UE) do 2050 r. Plan obejmuje ocenę wszystkich istniejących środków legislacyjnych od z punktu widzenia ich wpływu na klimat oraz wprowadzenia nowych przepisów prawnych związanych z gospodarką o obiegu zamkniętym, renowacją budynków, różnorodnością biologiczną, rolnictwem i innowacjami. Przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen nazwała to porozumienie „momentem człowieka na księżycu” dla Europy. 13 grudnia 2019 r. Rada Europejska podjęła decyzję o kontynuacji realizacji planu, z wyjątkiem Polski. Następnie 15 stycznia 2020 r. Parlament Europejski wyraził poparcie dla porozumienia i zażądał wyższych ambicji. W następnym roku przyjęto Europejski Akt Klimatyczny, który stanowi, że emisje gazów cieplarnianych powinny spaść o 55 % do 2030 r. w porównaniu z 1990 r. Pakiet legislacyjny „Fit for 55” to obszerny zbiór planowanych aktów prawnych szczegółowo określających, w jaki sposób UE zamierza osiągnąć ten cel.
Strategia Komisji Europejskiej w sprawie zmian klimatycznych, rozpoczęta w 2020 r., ma na celu osiągnięcie zerowej emisji gazów cieplarnianych netto do 2050 r. i wykazanie, że gospodarki mogą się rozwijać bez zwiększania wykorzystania zasobów. Ponadto Zielony Ład obejmuje środki mające na celu wsparcie krajów w dużym stopniu uzależnionych od paliw kopalnych, aby nie pozostały w tyle w przejściu na odnawialne źródła energii. Transformacja ekologiczna staje się zatem priorytetem dla Europy, a państwa członkowskie UE zobowiązują się do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych o 55 % do 2030 r. w porównaniu z 1990 r. oraz do osiągnięcia neutralności klimatycznej do 2050 r.
W lipcu 2021 r. Komisja Europejska przedstawiła pakiet legislacyjny „Fit for 55”, który określa kluczowe dyrektywy dla przyszłości sektora motoryzacyjnego, w tym obowiązek, aby wszystkie nowe samochody sprzedawane w UE od 2035 r. miały zeroemisyjną emisję.
W nawiązaniu do Porozumienia paryskiego w latach 1990–2019 w UE nastąpiła redukcja emisji o 25 %, natomiast cel 55 % na rok 1990 to w rzeczywistości redukcja o 40 %, co można obliczyć ze wzoru: (0,55 – 0,25) / (1 – 0,25) = 0,40 = 40 %. Zgodnie z Raportem Emisyjnym Programu Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska za rok 2020 osiągnięcie celu Porozumienia paryskiego zakładającego wzrost temperatury o 1,5°C (z prawdopodobieństwem 66 %) wymaga globalnej redukcji emisji CO2 o 57 % do roku 2030 w porównaniu z poziomami z roku 2019, co znacznie przekracza cel 40 % określony w Europejskim Zielonym Porozumieniu. Ten cel polegający na ograniczeniu emisji o 57 % do 2030 r. stanowi średnią globalną redukcję, przy czym oczekuje się, że gospodarki zaawansowane wniosą jeszcze większy wkład. (Co2AI)